Pierwsza grupa obejmuje urządzenia laserowe, w których źródłem lasera jest ciało stałe, wytwarzające wiązkę od długości fali 810nm, 1064 nm (lub zbliżonej) stosowane głównie do znakowania metali oraz niewielkiej liczby tworzyw sztucznych (m.in. ABS). Urządzenia te z reguły posiadają nieruchomą głowicę umieszczoną nad materiałem, a promień lasera jest nakierowywany w odpowiednie miejsce pola roboczego poprzez system bardzo precyzyjnych i szybkich luster sterowanych galwanoskanerami.

Otwarta budowa współgra z zastosowaniami tej grupy urządzeń - z reguły służą one do wielkonakładowego znakowania części mechanizmów i są zintegrowane z linią produkcyjną, która w synchronizacji z urządzeniem przesuwa kolejne elementy pod jego głowicą. Urządzenia sterowane galwanoskanerami są niezwykle szybkie - nadruk trwa zazwyczaj kilka sekund, i precyzyjne - są stosowane do druku kodów kreskowych oraz macierzowych na produktach. Pole robocze i wielkość plamki można regulować poprzez zmianę soczewki.

W systemach laserowych CO2 źródłem lasera jest mieszanina dwutlenku węgla i innych gazów, wytwarzających najczęściej wiązkę o długości fali 10600 nm. Ten rodzaj promieniowania laserowego oddziaływuje na bardzo szeroką gamę materiałów - większość tworzyw sztucznych, szkło, kamień, drewno, gumę czy skórę. Ta wszechstronność powoduje, że wszystkich ich zastosowań lasera CO2 nie sposób wymienić. Oto tylko niektóre z nich - wykonywanie pieczątek, wycinanie i grawerowanie na skórze, wykonywanie ozdób w drewnie, tworzywach sztucznych, zdobienie butelek, kubków, szklanek, wykonywanie tabliczek znamionowych, reklam w plexi itd.

Najczęściej spotykana wśród urządzeń laserowych CO2 jest konstrukcja typu ploterowego. Składa się ona ze stołu roboczego w płaszczyźnie XY, nad którym znajduje się ruchoma głowica emitująca w jego kierunku wiązkę laserową pod kątem prostym. Promień lasera przesyłany jest z tuby do głowicy, dzięki systemowi odpowienio ustawionych luster.